- sanctitas
- sanctĭtās, ātis, f.
[st2]1 [-] caractère inviolable et sacré.
[st2]2 [-] piété, sentiments religieux.
[st2]3 [-] innocence des moeurs, moralité, honneur, intégrité.
[st2]4 [-] pureté des moeurs, chasteté.
[st2]5 [-] sévérité, austérité (du style).
- sanctitas regum, Caes. : caractère sacré des rois.
- fretus sanctitate tribunatus, Cic. : fort de son inviolabilité comme tribun.
- religionum sanctitates, Cic. : pratiques religieuses.
- exemplum veteris sanctitatis, Cic. : modèle de l'antique vertu.
- sanctitas feminarum, Liv. : chasteté des femmes.
- sanctitas docentis, Quint. : pureté des moeurs du maître.
* * *sanctĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] caractère inviolable et sacré. [st2]2 [-] piété, sentiments religieux. [st2]3 [-] innocence des moeurs, moralité, honneur, intégrité. [st2]4 [-] pureté des moeurs, chasteté. [st2]5 [-] sévérité, austérité (du style). - sanctitas regum, Caes. : caractère sacré des rois. - fretus sanctitate tribunatus, Cic. : fort de son inviolabilité comme tribun. - religionum sanctitates, Cic. : pratiques religieuses. - exemplum veteris sanctitatis, Cic. : modèle de l'antique vertu. - sanctitas feminarum, Liv. : chasteté des femmes. - sanctitas docentis, Quint. : pureté des moeurs du maître.* * *Sanctitas, pen. cor. sanctitatis. Cic. Saincteté et honnesteté.
Dictionarium latinogallicum. 1552.